مقدمه ای بر رسالۀ پولس رسول به غلاطیان و دلیل و تاریخ نوشتن این رساله و مسألۀ یهودگراها

مقدمه ای بر رسالۀ پولس رسول به غلاطیان و دلیل و تاریخ نوشتن این رساله و مسألۀ یهودگراها

به وسیلۀ فیض، نه با شریعت، کفایت انجیل

موقعیت منطقۀ غلاطیه

غلاطیه در مرکز آسیای صغیر واقع شده بود. این منطقه محدوده ای بود که پولس در سفر اول بشارتی خود به آن سفر نمود. مرزهای این ناحیه، در زمان های مختلف تغییر کرده اند. غلاطیه شامل ایقونیه، لستره، دربه و احتمالاً انطاکیۀ پیسیدیه بوده است (به اعمال رسولان فصل های 13و14 مراجعه شود).

غلاطیان شاخه ای از نژاد «گل» بودند که سابقاً در شمال دریای سیاه سکونت داشتند که از آن جا به طرف غرب و فرانسۀ کنونی مهاجرت نمودند و در قرن 3 ق.م. در آسیای صغیر مستقر شدند.

دلیل نوشتن این رساله

خدمت پولس در غلاطیه بسیار موفق آمیز بود. عدۀ کثیری، به خصوص از غیر یهودیان، با اشتیاق وافر به مسیح ایمان آورده بودند. هنگامی که پولس غلاطیه را ترک گفت، بعضی از معلمین یهودی نژاد بر این امر که غیر یهودیان نمی توانند بدون نگه داری شریعت موسی مسیحی شوند، اصرار ورزیدند مسیحیان غیر یهودی از صمیم قلب، این موضوع را مورد اطاعت قرار داده بودند، به همان خلوصی که در ابتدا پیغام پولس را شنیدند. بدین ترتیب فکر مختون شدن در بین غیر یهودیان نیز شایع شده بود. ختنه یکی از رسوم اولیه جهت یهودی شدن بود. پولس از این مورد خبردار شده بود.

بنابراین، پولس تصمیم گرفت تا با نوشتن این رساله، مسألۀ ختنه را برای آن ها توضیح دهد. او خاطر نشان می سازد که اگر چه ختنه یکی از بخش های ضروری حیات ملی یهود بود، اما در انجیل مسیح هیچ نقشی ایفا نمی نمود و هیچ اثری در نجات اشخاص نداشت.

تاریخ نگارش

پولس در حدود سال 45-48 میلادی، کلیساهای غلاطیه را بنیان گزاری نموده بود. او در طی دومین سفر بشارتی اش یعنی در سال 50 میلادی (اعمال رسولان 6: 1-6) و همچنین در آغاز سومین سفر بشارتی خود یعنی در سال 54 میلادی (اعمال رسولان 18: 23)، دوباره آنان را ملاقات نمود.

عقیدۀ عمومی بر آن است که تاریخ نگارش این رساله حدود 57 میلادی است که در اواخر سومین سفر بشارتی پولس بود. او در آن زمان در افسس یا مکادونیه و یا در قرنتس بوده است. پولس کمی قبل از نوشتن رساله به رومیان، رساله به غلاطیان را به نگارش در آورد.

برخی عقیده دارند که زمان نوشتن این رساله، حدود 49 میلادی بوده و آن هنگامی بوده است که پولس پس از بازگشت اولیۀ خود از غلاطیه، در انطاکیه به سر می برده است. و این قبل از شورای اورشلیم در سال 50 میلادی بوده است که قطعنامۀ آن حاکی از عدم ضرورت ختنه، بدون تأخیر و درنگ به کلیساهای غلاطیه ارسال گشته بود (اعمال رسولان 15: 1-16: 4). زیرا اگر او بعد از شورای اورشلیم این رساله را به رشتۀ تحریر در آورده بود، بدون شک به قطعنامۀ شورای اورشلیم اشاره می کرد. اما کلمۀ «اول» (غلاطیان 4: 13) تاریخ نگارش بعد از شورای اروشلیم را مورد تأیید قرار می دهد.

یهودگراها

یهودگراها، گروهی از مسیحیان یهودی نژاد بودند که نمی خواستند تعالیم رسولان را در ارتباط با سؤال مطرح شده در اعمال رسولان فصل 15، بپذیرند. آن ها بر این موضوع که مسیحیان باید از طریق یهودیت به سوی خدا آیند اصرار می ورزیدند و عقیده داشتند که غیر یهودیان جهت مسیحی شدن، باید ابتدا یهودی شوند و شریعت موسی را حفظ کنند.

بدین ترتیب این افراد، ایجاد مزاحمت برای کلیساهای غیریهودی می نمودند. آنان اصرار داشتند که نشان یهودی را حتماً بر مسیح بزنند.

اما پولس با استواری و یک دندگی خاص، به مخالفت با این عقیده پرداخت. اگر چنان چه رعایت شریعت بر مسیحیان غیر یهودی اعمال می شد، خدمت چندین سالۀ پولس مخدوش می شد.

یکی از رؤیاهای پولس آن بود که مسیحیت را که در آن زمان به عنوان شاخه ای از یهودیت شناخته شده بود، در میان ملل منتشر سازد. او در این راه، از هیچ کوششی فروگذار نبود. مدت 30 سال با هر مانعی که در این راه قد علم می کرد مبارزه نمود.

بالآخره تلاش های یهودگرایان در جهت اعمال شریعت در کلیساهای غیر یهودی، در سال 70 میلادی با سقوط اورشلیم پایان پذیرفت. در واقع سقوط اورشلیم، تمام بندهای بین مسیحیت و یهودیت را گسیخت. تا آن زمان، مسیحیت به عنون فرقه ای از یهودیت به حساب می آمد. اما حالا دیگر یهودیان و مسیحیان از هم جدا شدند. فقط گروهی از یهودیان مسیحی شده، به نام ابیونی ها باقی ماندند و به مدت 200 سال دوام آوردند. این گروه از طرف جامعۀ کلیسایی به رسمیت شناخته نمی شد و از طرف دیگر، یهودیان هم نژادشان نیز آنان را مرتد قلمداد می کردند.

ختنه، یکی از رسومات اولیۀ یهودیت بود. چنان چه، ذکوری غیر یهودی می خواست به دین یهود بگرود، از ضروریات مهمی که می بایست اجرا کند، ختنه بود. او پس از انجام ختنه و رعایت قوانین شریعت، یک یهودی محسوب می شد. این مثل آن است که شخصی بخواهد تبعیت خود را تغییر دهد، در این صورت بایستی مجری قوانین خاصی در این مورد باشد.

برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی 222