معمای باب های 38 و 39 کتاب حزقیال و پیشگویی در بارۀ جوج و ماجوج

معمای باب های 38 و 39 کتاب حزقیال و پیشگویی در بارۀ جوج و ماجوج

جوج رئیس سرزمین ماجوج بود. در کتاب پیدایش 10: 2، از ماجوج، ماشک، توبال و جومر به عنوان پسران یافث و بنیان گذاران طوایف شمالی نام برده شده است. در حزقیال 27: 13 از ماشک و توبال به عنوان فروشندگان برده به صور در 32: 26 به عنوان اقوام راهزن و چپاول گر یاد شده است. بعضی عقیده دارند که منظور از «روش» همان «روسیه» می باشد؛ و دیگران نیز هویت آنان را نامشخص معرفی می کنند. عقیده بر این است که «روش» مسکو یا مُسکُوی می باشد که نام پیشین روسیه بوده است و یا قومی که به «موسکی» (Moschi) شهرت داشت و در کتیبه های آشوریان از آن به عنوان قومی که در قفقاز سکونت داشت یاد شده است. همچنین گفته می شود که «توبال» همان توبولسک (Tobolsk) بوده که از شهرهای سیبری می باشد و یا قومی که به «تیبارنی» (Tibareni) شهرت داشت و در جنوب شرقی سواحل دریای سیاه می زیست. ضمناً حدس زده می شود که جومر نام قومی است که قبلاً «سِمیرین» (Cemmerian) نامیده می شد و در دوران امپراتوری آشور از جانب شمال به قفقاز سرازیر شده و بخش هایی از آسیای صغیر را تصرف کرده باشند، اما نهایتاً عقب رانده شده اند. و بالآخره عقیده بر این است که منظور از «توجرمه» ارمنستان می باشد.

در هر حال، صرف نظر از این که این اقوام دقیقاً چه هویتی داشته اند، حزقیال از آن ها به عنوان ساکنان «مناطق اطراف شمال» (38: 6 و 15؛ 39: 2) یاد می کند که گرچه به طور قطع نمی توان مطمئن بود، اما منظور اقوامی می باشند که در آن سوی قفقاز قرار داشته اند. با یک نظر اجمالی بر روی نقشه، روشن می شود که آن چه او در نظر داشت، آن بخش از جهان بوده که امروزه به عنوان روسیه شناخته شده است.

این اقوام، وحشی و بربر بودند و به طور کلی در ادبیات قدیم از آن ها به عنوان «سیتیان» (سکاها) نام برده شده است. تقریباً هنگامی که حزقیال متولد شد. آسیای جنوب غربی به وسیلۀ گروه های کثیری از آن ها که از شمال سرازیر شده بودند، مورد هجوم و تهدید قرار گرفته بود. خاطرۀ وحشت حاصل از حملۀ آن ها هنوز هم برای بسیاری از جوامع قدیمی موجود در زمان حزقیال، زنده بود.

در این دو باب، حزقیال به پیشگویی حملۀ دیگری از سکاها می پردازد که به مراتب وحشتناک تر می باشد و اقوام شرقی نیز در این جمله با سکاها متحد شده اند (38: 5)، «سال های آخر» (38: 8)، اقوام متحد شدۀ شمال و شرق به ارض مقدس و اسرائیل جدیدی که به استقلال رسیده است. حمله خواهند کرد. ظاهراً این واقعه در دوران فیض و مقطع تاریخی عهد جدید اتفاق خواهد افتاد. این حمله با دخالت مستقیم خداوند آن چنان با شکست مواجه خواهد شد که سلاح های آن ها را به مدت 7 سال خواهند سوزاند (39: 9) و هفت ماه طول خواهد کشید تا اجساد میدان های جنگ را دفن کنند (39: 14).

در کتاب مکاشفه نیز از همین کلمات «جوج و ماجوج» برای بیان حملۀ سخت و نهایی شیطان علیه قوم خدا صحبت شده که از طریق حملۀ ملل جهان صورت خواهد گرفت (مکاشفه 20: 7-10).

برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی 222