متن اعتقادنامۀ وست مینستر- فصل سی و یکم: انجمن ها و شوراها

متن اعتقادنامۀ وست مینستر

فصل سی و یکم: انجمن ها و شوراها

1. به منظور بهتر اداره کردن کلیسا و اصلاح مداوم آن باید مجامعی که معمولاً انجمن یا شورا خوانده می شود تشکیل گردد (اعمال رسولان 15: 2، 4، 6). پیشوایان کلیساهای محلی به اقتضای مقامی که دارند، و با توجه به اقتداری که از مسیح یافته‌اند که کلیسا را بنا کنند نه این که خراب نمایند، (اعمال رسولان 5: 1-125) باید ترتیبات تشکیل چنین مجامعی را داده و هر چند وقت یکبار که ضروری و برای پیشرفت کلیسا مفید باشد در این مجامع با یکدیگر ملاقات نمایند (اعمال رسولان 15: 1-35؛ اعمال رسولان 20: 17).
2. وظیفۀ انجمن و شوراها در خدمت کلیسایی عبارت است از: حل و فصل مناقشات مربوط به امور دینی و وجدانی، تصویب مقررات و آیین نامه‌ها به منظور بهتر اداره شدن جلسات عبادتی کلیسایی و امور اداری کلیساها، استماع شکایات در مورد اشکالات اداری و حل و فصل آنها. در صورتی که آرای انجمن‌ها و شوراها با کلام خدا مطابقت داشته باشند، باید با احترام و اطاعت مورد قبول قرار گیرند، نه فقط به این علت که با کلام خدا مطابقت دارند بلکه به این دلیل نیز که توسط مقاماتی اتخاذ شده‌اند که اقتدار آنها توسط خدا بر اساس کلام مقدس وی قرار دارد (اعمال رسولان 15: 15، 19، 24، 27-31؛ اعمال رسولان 16: 4؛ متی 18: 17-20).
3. از زمان رسولان مسیح به بعد، در مورد تمام انجمن ها و شوراها، اعم از همگانی و محلی، امکان اشتباه وجود دارد و بسیاری از آنها دچار اشتباه شده‌اند. به همین دلیل، نباید این انجمن‌ها و شوراها را مرجع نهایی در مورد ایمان و عمل بدانیم بلکه باید آنها را در این دو مورد جزو عوامل کمک‌کننده محسوب نماییم (افسسیان 2: 20؛ اعمال رسولان 17: 11؛ 1قرنتیان 2: 5؛ 2قرنتیان 1: 24؛ ر.ک اشعیا 9: 19-20؛ متی 15: 9).
4. انجمن ها و شوراها باید فقط در مورد امور کلیسایی تصمیم‌گیری نمایند و نباید در امور غیر کلیسایی که به دولت مربوط می‌گردد دخالت کنند، مگر در موارد غیرعادی طبق درخواست مقامات دولتی که در آن صورت می‌توانند نظرات خود را با توجه به وجدان دینی به صورت تقاضا یا پیشنهاد به مقامات دولتی ارائه دهند (لوقا 12: 13-14؛ یوحنا 18: 36؛ متی 22: 21).