آیا بحث امنیت ابدی، مبنای کتاب مقدسی دارد؟

وقتی مَردُم درک میکنند که عیسی مسیح نجات دهندۀ آنهاست، آنان وارد رابطه ای با خدا میشوند که تضمین کنندۀ پایداری نجاتشان می باشد. یهودا آیه 24 اعلام میدارد: "الآن او را كه قادر است شما را از لغزش محفوظ دارد و در حضور جلال خود شما را بی عيب به فرحی عظيم قايم فرمايد". قدرت خداوند میتواند ایماندار را از لغزش بازدارد. این مبتنی بر خداست نه بر ما، تا ما را نیز در حضور مقدسش سهیم کند. پایداری نجات ، در اثر این است که خداوند ما را حفظ میکند؛ نه اینکه ما حافظ نجات خود هستیم. عیسی مسیح خداوند فرمود: "من به آنها حيات جاودانی می‌دهم و تا به ابد هلاك نخواهند شد و هيچكس آنها را از دست من نخواهد گرفت. پدری كه به من داد از همه بزرگتر است و كسی نمی‌تواند از دست پدر من بگيرد" (يوحنا 10 : 28 – 29). عیسی مسیح و پدر، هر دو ما را محکم در آغوششان گرفته اند. چه کسی میتواند ما را از آغوش پدر و پسر جدا سازد؟ افسسیان 4 : 30 به ما میگوید که ایمانداران تا روز رستگاری مختوم شده اند. اگر نجات ایمانداران واقعاً پایداری و امنیت نداشته باشد، آنها نمیتوانند تا به روز رستگاری مختوم شده باشند؛ بلکه فقط تا لحظۀ گناه، ارتداد و بی ایمانی، دوام خواهند داشت. یوحنا 3 : 15 – 16 میگوید: "هر كه به او ايمان آرد هلاك نگردد، بلكه حيات جاودانی يابد". حال اگر به شخصی قول حیات ابدی داده شود و بعد از او گرفته شود، دیگر نمیشود آن حیات را ابدی خواند. اگر پایداری نجات حقیقت ندارد، پس همۀ وعده های حیات ابدی که در کلام خدا ذکر شده اند، با اشکال مواجه هستند. قویترین دلیل امنیت ابدی خود را در رسالۀ پولس رسول به رومیان 38:8-39 می یابیم. "زیرا یقین میدانم که نه موت و نه حیات، و نه فرشتگان و نه رؤسا و نه قدرتها، و نه چیزهای حال و نه چیزهای آینده، و نه بلندی و نه پستی، و نه هیچ مخلوق دیگر قدرت خواهد داشت که ما را از محبت خدا که در مسیح عیسی است، جدا سازد." محبت خدا نسبت به آنانی که آنها را رهانیده است، اساس پایداری ابدی آنان است. امنیت ابدی ما توسط عیسی مسیح خریداری شده، توسط خدای پدر وعده داده شده، و توسط روح القدس مُهر زده شده است.