در چند مورد عیسی با استفاده از آب دهانش مردم را شفا داد و چرا؟

در چند مورد عیسی با استفاده از آب دهانش مردم را شفا داد و چرا؟

در نزدیکی دِکاپولیس، عده‌ای مردی ‏ناشنوا را که به سختی می‌توانست صحبت کند، نزد عیسی آوردند. البته عیسی مرد را ‏شفا داد، اما به شیوه‌ای جالب: «عیسی ‏انگشتان خود را در گوش‌های او  گذاشت و آب دهان انداخته، زبانش را لمس  نمود…» (مرقس ۳۳:۷). بعداً در شهر ‏بیت صیدا، عیسی مردی نابینا را شفا ‏داد. یک بار دیگر شاهد معجزه‌ای با افکندن آب دهان هستیم: ‏‏«او . . . آب دهان بر چشمان او افکنده، و دست بر او گذارده …» (مرقس ۲۳:۸). عیسی برای شفای مردی که نابینا به ‏دنیا آمده بود، «آب دهان به زمین انداخته، از آب گِل ساخت و گِل را به چشمان کور مالید» (یوحنا ۶:۹).‏

مسلماً عیسی که پسر الهی خدا بود، برای انجام ‏معجزه نیازی به وسایل فیزیکی ندارد. ‏در بسیاری از موارد، عیسی فقط سخنی گفت و به دنبال آن شفا جاری شد (برای نمونه به متی ۲۸:۱۵؛ لوقا ۱۲:۱۷- ۱۴). با این حال، در ‏سه مورد، عیسی از آب دهان خود در فرایند ‏شفای افراد استفاده نمود.

یکی از دلایل احتمالی استفادۀ عیسی از ‏بُزاق خود به باورهای فرهنگ معاصر او ‏مربوط می‌شود. بسیاری از نویسندگان ‏رومی و خاخام‌های یهودی، بُزاق دهان را ‏درمانی معتبر برای نابینایی می‌‏دانستند. از آنجایی که مردم آن روز ‏نظر بسیار مثبتی نسبت به خواص درمانی ‏بُزاق داشتند، عیسی از آب دهان استفاده ‏کرد تا قصد خود را برای شفا دادن ابراز ‏کند. کسانی که می‌بایست شفا یابند طبیعتاً آب دهان عیسی را نشانه‌ای از اینکه به ‏زودی درمان خواهند شد تعبیر می‌کردند و ایمان قلبی آنها به حرکت در می‌آمد.

هر یک از کسانی که شفا یافتند نیاز شدیدی ‏به افزایش سطح ایمان خود داشتند. عیسی از این نیاز ‏روحانی آگاه بود و یک عمل فیزیکی ‏را به عنوان وسیله‌ای برای افزایش ‏انتظار و تمرکز ایمان آنها بر خودش ‏ارائه داد. بنابراین، در مرقس فصل ۸، ‏بینش روحانی مرد همزمان با ‏بینایی فیزیکی او تقویت ‏شد.‏

این احتمال وجود دارد که استفادۀ عیسی ‏از گِل در یوحنا فصل ۹ به منظور تشابهی بوده که با ‏آفرینش اولین انسان توسط خدا وجود داشت: «خداوند خدا  پس آدم را از خاک زمین بسرشت» (پیدایش ۷:۲). به عبارت دیگر، ‏عیسی قدرت خود را به عنوان آفریننده با اقدام به کاری که شبیه آفرینش اولیۀ انسان بود، نشان داد: ‏او از «خاک زمین» استفاده کرد تا به ‏مرد نابینای مادرزاد بینایی بخشد. قدرت آفرینندگی عیسی در معجزۀ شفای این مرد همچنان پابرجا  بود و از بین نرفته بود: «از ‏ابتدای عالم شنیده نشده است که کسی چشمان کور مادرزاد را باز  کرده باشد. اگر این شخص از خدا نمی‌بود، هیچ کار نمی‌توانست بکند» (یوحنا ۳۲:۹ـ۳۳).

عیسی بسیاری از مردم را در ایام خدمت خود ‏شفا داد. در واقع، هیچ بیماری یا ‏ضعفی وجود نداشت که او نتواند ‏آن را شفا دهد (متی ۲۳:۴). جزئیات هر معجزۀ او به طرزی ‏قابل توجه تفاوت کمی با یکدیگر داشت. عیسی هرگز دوبار به همان ‏روش سابق شفا نداد. روش‌های گوناگونی که ‏خداوند به کار می‌برد، اعتماد به هر ‏تکنیک یا شیوه‌ای را از بین می‌برد. شفا ‏محصول هیچ طلسم، یا ابزاری برای رفع بلا، یا  جادو یا هر فرایند دیگری نیست. شفا از قدرت خدا سرچشمه ‏می‌گیرد.‏

هنگامی که عیسی، با یا بدون آب دهانش شفا ‏می‌داد، عکس‌العمل مردم معمولاً چیزی شبیه به این ‏بود: «همه حیران شده، خدا را تمجید نموده، گفتند:«مثل این امر هرگز ندیده بودیم!» (مرقس ۱۲:۲).‏

منبع مقاله: https://www.gotquestions.org/Jesus-spit.html

ترجمۀ کشیش ورژ باباخانیان