در مورد کتاب اعداد فصل ۱۱ میخواستم بپرسم، با توجه به فصل ۷ اعداد آیات ٨۷ تا آخر و همچنین عید پسخ در فصل ۹ که قوم بنی اسرائیل دارای کلی احشام هستند که قربانی کردند ، چرا از نداشتن و نخوردن گوشت شکایت می کنند؟ ضمن اینکه می بینیم زمان زیادی از خروج قوم از مصر نگذشته و قوم دارای احشام و حیوانات زیادی هستند؟

سؤال بسیار قابل توجهی کرده اید و بابت آن از شما تشکر می کنیم.

اولاً باید توجه داشته باشیم که مطابق کتاب اعداد باب 1 آیات 45 الی 46 حداقل 603.550 مرد بالای سن 20 سال که قادر به جنگیدن بودند در قوم اسرائیل در آن زمان در بیابان بودند و اگر افراد مسن تر و زنان و سنین پایین تر از سن 20 سال را نیز به این تعداد اضافه کنیم، تعداد قابل توجهی از مردم وجود داشتند که می بایست تغذیه می شدند و در ضمن اگر دقت کرده باشیم، اسرائیلیان واقعاً به خاطر گرسنگی در حال مرگ نبودند بلکه از متون بعدی آیات متوجه می شویم که از خوردن خوراک های یکنواخت در بیابان خسته شده بودند و به یاد خوراکهای متنوعی که در مصر می خوردند افتاده بودند و اینکه شکایت می کردند که از گرسنگی در حال مرگ هستند، اغراقی بیش نبود. در کتاب نحمیا باب 9 آیه 21 اشاره دارد که قوم اسرائیل در تمام مدت سکونتشان در بیابان چیزی کم نداشتند! 

از کتاب خروج باب 16 آیه 3 مشخص است که آنها به دنبال خوراکهای متنوع مصر بودند و از خوردن خوراکهای یکنواخت خسته شده بودند. در یک فرصت دیگر در اعداد باب 11 آیات 4-6 می خوانیم که آنها منّا را می خوردند اما خواهان گوشت بودند! آنها گرسنه شده بودند، اما اینکه از گرسنگی در حال مرگ بودند، اغراقی بیش نبود. و این را نیز در نظر داشته باشیم که قوم اسرائیل به احتمال قوی پس از خروج از مصر، فوراً مبادرت به ذبح حیوانات برای خوردن کردند و تنها تعدادی گاو و گوسفند و مرغ و خروس که برای تأمین شیر و لبنیاتشان به آنها نیاز داشتند باقی مانده بودند و به این خاطر نمی خواستند آنها را نیز از دست بدهند. از  خروج باب 19 آیه 1 و اعداد باب 17 آیه 3 متوجه می شویم که 70 الی 90 روز پس از خروج از مصر، هنوز حیوانات اهلی برای قوم اسرائیل موجود بوده است.

این را نیز در نظر داشته باشیم که در این دوره از زمان، تعداد جمعیت قوم اسرائیل در بیابان بین یک و نیم الی 2 میلیون نفر بوده است!