فلسفۀ قربانی در عهد عتیق چیست؟ مخصوصاً قربانی سوختنی که گوشتش بیهوده می سوزد و از بین می رود و هیچ فایده ای هم ندارد؟

همۀ مراسم و مناسکی را  که در عهد عتیق به عنوان قربانی ها انجام می شد، یاد آور قربانی بی عیب خدا یعنی عیسی مسیح است. انگیزۀ اصلی قربانی، گناه است و تمثیل قربانی سوختنی بی عیب نشان دهندۀ از بین بردن گناه با پرداخت جریمۀ بی عیب می باشد که می بایست سوخته شود و یا قربانی شود.   قربانیهای سوختنی برای كفارۀ گناهان بود كه می‌بایست در نهایت رغبت و میل با تقدیم گاو یا گوسفند نرینه بی‌عیب همراه باشد. پیش كشیها، شامل آرد و روغن و زیتون و كندر بود كه قدری از آرد و روغن و تمام كندر را بر قربانگاه گذارده و می‌افروختند. قربانیهای جنبانیدنی، نوبر محصولات زمینی بود كه در عید فصح تقدیم خدا می‌شد و هدیۀ افراشتنی از محصولات بعد از درو بود. قربانی سلامتی برای تقدیس به خداوند تقدیم می شد كه برای آن هم از حیوانات و محصولات زمینی استفاده می شد.

برای  اطلاعات  بیشترشما، لغت عبری عولاه (עֹלָה) در کتاب مقدس ۲۸۹ بار استفاده شده‌است. معنی لغوی آن چیزی است که در دود بالا رود. ترجمۀ انگلیسی یا فرانسه  رایج این لغت “هولوکاست” است. در اولین ترجمۀ یونانی تورات، این لغت به واژۀ هولوکاستن ترجمه شده‌است. امروزه بعضی ترجمه‌های انگلیسی کتاب مقدس آن را به هولوکاست و بعضی به قربانی سوختنی (Burnt Offering) ترجمه می کنند.

اولین استفاده از لغت عولاه در کتاب مقدس در داستان نوح است: «از هر حیوان وحشی پاکیزه، و هر پرنده پاکیزه گرفت و آنها را به صورت قربانی سوخته درقربانگاه پیشکش کرد.» (پیدایش ۸ :۲۰). در داستان قربانی کردن اسحاق توسط ابراهیم نیز واژۀ عولاه مورد استفاده قرار گرفته‌ است. در این داستان، ابراهیم قصد داشت اسحاق را به صورت قربانی سوختنی به خداوند تقدیم کند: «او را به صورت قربانی سوختنی در بالای یکی از کوهها پیشکش کند.» (کتاب پیدایش ۲۲ :۲۲). سومین اشاره به عولاه قبل از زمان معبد سلیمان در زمان یترون، پدرزن موسی است: (کتاب خروج ۱۸: ۱۲)

پاسخ از استاد علی خیراندیش