آیا توضیحی علمی، برای مار شدن عصای موسی وجود دارد؟

در پاسخ به سؤالتان کپی دو مقاله   از وب سایت پرپاسخ را در زیر برایتان می فرستم:

آیا اعمال خداوند به طور علمی قابل تشخیص است؟

"به خدا ایمان می آورم اگر اعمالی را که انجام می دهد، به طور علمی ثابت کنی !" چطور می توان به چنین چالشی پاسخ داد؟ نخستین کاری که باید انجام داد اینست که سوالاتی که در این زمینه وجود دارد را باز کنیم. نخست: منظور ما از اعمال خداوند چیست؟ دوم: منظور از علم چیست؟ و سوم: آیا علم قادر به شناسایی وقایع به عنوان اعمال خداوند می باشد؟ بیایید یکی یکی به این سوالات بپردازیم.

 در ابتدا، پس از آفرینش ما در می یابیم که خداوند به دو طریق عمل می کند:

نخست: خدا چیزهایی را که خلق کرده است را به همراه قدرتهای آنها که  خود علت چیزهای دیگری می باشند، حفظ می کند. سیب ها همچنان مزه خوبی دارند و به ما قوت می دهند، زیرا خداوند همچنان ویژگی های آنها را حفظ می کند. دروازه بان توپ را منحرف می کند، چونکه خداوند ویژگی های توپ، هوا، و بدن دروازه بان را نگه می دارد.

دوم: خدا با قدرت آنچه که خلق کرده محدود نمی شود. گاهی خداوند فراتر از قدرت چیزهای خلق شده پیش می رود، چنانچه این کار در راستای هدف او باشد. می توان اعمال اول را اعمال طبیعی نامید (زیرا که با طبیعت کار می کند) و دوم مافوق الطبیعه ( زیرا ورای قدرتهای طبیعی می باشد).

بیایید واضحتر در این مورد صحبت کنیم: هر دو، اعمال خداوند هستند و هر دو، در خدمت اهداف او می باشند. علوم، جنبه های جهان اطراف ما را به امید فهمیدن اینکه چطور عمل می کند، مورد مطالعه قرار می دهد. برخی علوم قواعد دنیا را بررسی می کنند مانند زاویه تابش برابر با زاویه بازتاب است، در حالیکه علوم دیگر وقایع خاصی را مورد بررسی قرار می دهند، و سعی می کنند که برعکس از معلول به علت استدلال کنند مانند شرلوک هولمز، کارآگاه علمی.

آیا اعمال خداوند را به طور علمی می توان بررسی کرد؟ بستگی به این دارد که کدام عمل. زیرا خداوند جهان را نیکو خلق کرد (پیدایش 31:1)، که نیازی به هیچ چیز ندارد تا به عملکرد خود ادامه دهد، بنابراین ما انتظار نداریم علم بتواند اعمال طبیعی خداوند را شناسایی کند. دلیل اینکه الکترونهای اتم  با هسته برخورد نمی کنند این نیست که خدا به طور معجزه آسایی آنها را از هم جدا نگه می دارد، بلکه به این دلیل است که او ویژگی هایی در آنها قرار داده است تا با یکدیگر برخورد نکنند. از طرفی دیگر، علوم ممکن است به ما کمک کنند که یک واقعه ماوراءالطبیعه را کشف کنیم، چون با دانستن، می توانیم به ویژگی های ماوراء الطبیعی آنها پی ببریم. بطور مثال، هر چه بیشتر درباره اینکه نوزادان چگونه به دنیا می آیند، متوجه می شویم، بیشتر به مافوق طبیعی بودن شکل گیری نطفه عیسی مسیح پی می بریم: هیچ توضیح طبیعی برای آن وجود ندارد. همانطور که سی اس لوییس می گوید، "شکی نیست که یک متخصص زنان چیزهایی درباره تولد نوزاد و بوجود آمدن بچه می داند که یوسف همسر مریم نمیدانست. اما این چیزها اصل قضیه را که به دنیا آوردن یک باکره بر خلاف روند طبیعت میباشد را تحت تاثیر قرار نمی دهد. یوسف قدیس نیز این مهم را درک کرده بود." پیشرفتهای علم پزشکی، تنها موضوع را روشنتر می کنند.

درباره قیام عیسی مسیح هم به همین صورت می توان توضیح داد. بدن بی جان تا زمانیکه کسی با قدرت مافوق طبیعی دخالت نکند، همچنان بی جان باقی می ماند. این نوع بررسی و کشف، زمانیکه براساس علم و نه بر اساس جهل صورت می گیرد، به بهترین شکل جواب می دهد. مساله تنها این نیست که ما نمی دانیم چطور اتفاق می افتد؛ بلکه، ما هر دلیلی داریم تا باور کنیم تا چیز دیگری اضافه نشود، اتفاق نمی افتد. علوم می توانند در درک طبیعت چیزهایی که در کار هستند به ما کمک کنند و در نتیجه آن بدانیم که چه وقت "چیز دیگری"  نیاز است، تا آنچه را که می بینیم توضیح دهد.

نویسنده: جی جان کالینز

ترجمه: الهام ربیع نژاد

و مقاله دوم: 

آیا معجزات در کتاب مقدس عیناً اتفاق افتاده اند؟

بله، معجزات کتاب مقدس عیناً اتفاق افتاده اند، از آنجا که کل کتاب مقدس عیناً اتفاق افتاده است، مگر آن بخشهایی که به وضوح از آنها به نماد یاد شده باشد. مزمور 17: 8 یک نمونه از این نمادهاست. "مرا همچون مردمک چشم خود نگاه دار؛ و در سایۀ بالهایت پنهانم کن،" (مزمور 17: 8) ما به معنای واقعی کلمه همچون مردمک چشم خداوند نیستیم، و همینطور خدا نیز به معنای واقعی کلمه بال ندارد. اما معجزات کتاب مقدس اتفاقات نمادین نیستند. بلکه رویدادهای واقعی هستند، که در واقعیت اتفاق افتاده اند. هر یک از این معجزات در کتاب مقدس، با یک هدفی انجام شده و اتفاقاتی بوده اند که نمیتوانسته به صورتی دیگر غیر از این رخ دهد.

اولین و عمیق ترین این معجزات خلقت یا آفرینش است. خداوند همه چیز را از هیچ آفرید و هر معجزه متعاقب دیگری که رخ می داده، تقویت کننده باور به قدرت عجیب او بود. کتاب خروج پر است از حوادث همراه با معجزات خدا اراده او را عملی ساختند. "پس اینک خداوند چنین می‌فرماید: ’این‌گونه خواهی دانست که من خداوند هستم: با عصایی که در دست دارم آب رود نیل را خواهم زد و تبدیل به خون خواهد شد."  (خروج 7: 17) و "در همان شب، من از سرزمین مصر عبور خواهم کرد و هر نخست‌زاده را در سرزمین مصر، اعم از انسان و چارپا، خواهم زد و بر همۀ خدایان مصر داوری خواهم کرد. من خداوند هستم." (خروج 12: 12)، اینها حوادث واقعی هستند که در نهایت  فرعون را مجبور به رها کردن قوم بنی اسرائیل کردند. اگر این بلاها اتفاق نمی افتادند، چگونه فرعون به مردم اجازه می داد، بروند؟ و اگر مرگ نخست‌زاده در اثر طاعون صحت نداشت، پس خداوند آن شب در مصر راه نمی افتاد تا نخست زاده را بکشد، و هیچ ضرورتی برای بنی اسرائیل نبود تا با قطرات خون چارچوب درب خانه هایشان را رنگین کنند. پس پیشگویی خون ریخته عیسی روی صلیب باطل می بود، که در اینصورت خود واقعه صلیب  نیز  زیر سوال می رفت. از زمانی که شروع به شک کردن نسبت به واقعیت هر معجزه می کنیم، باید از اهمیت هرچیزی که کتاب مقدس در نتیجه هر یک از این معجزات میگوید نیز کاسته شود، و این به نوبه خود منجر به شک کردن به کل کتاب مقدس می شود.

در میان بزرگترین و شناخته شده ترین این معجزات در عهد عتیق میتوان، به عبور از دریای سرخ اشاره کرد (خروج 14)، که در طی آن فرعون و بسیاری از ارتش او در این دریا غرق شدند. اگر این معجزه نمادین است، پس ما چطور تشخیص دهیم که دیگر قسمتهای این داستان واقعی است؟ آیا بنی اسرائیل واقعاً مصر را ترک نکردند؟ آیا ارتش مصر واقعاً آنها را دنبال نکردند؟ و اگر کردند، چگونه بنی اسرائیل از چنگ آنها گریختند؟ مزمور 78 یکی از آیاتی است که خدا در آن به بنی اسرائیل یاد آوری می کند که چگونه آنها را از اسارت مصر گریزانده است. معجزات بزرگ خدا برای قومهای اطراف، اثباتی است بر اینکه خداوند یکیست و او خدای حقیقی است. بتهای بت پرستان از سنگ و چوب قادر به انجام چنین کارهایی نبوده اند. فقط خدای معجزات است که مستحق پرستش و عبادت می باشد.

در عهد جدید، عیسی به انجام معجزات متعددی می پردازد، این معجزات از جشن عروسی در قانا آغاز می شود که در آن آب به شراب تبدیل می شود (یوحنا 2: 1-10). که البته دیدنی ترین معجزه او، زنده کردن ایلعاذر است پس از اینکه چهار روز از مرگ او می گذشت (یوحنا 11). همه معجزات عیسی ثابت می کنند که گفته او که پسر خداست، صحیح است. هنگامی که او در متی 8 طوفان را آرام می کند، کار به جایی می رسد که حتی شاگردان نیز شگفت زده می شوند و می پرسند: «این چگونه شخصی است؟ حتی باد و امواج نیز از او فرمان می‌برند!»(متی 8: 27). اگر معجزات عیسی حقیقت نداشته، و حکایت کتاب مقدس از شفای بیماران توسط عیسی تنها داستانهای زیبایی بوده اند، و آن دسته از افراد با بیماری درمانده باقی می ماندند، پس شفقت او مورد تردید است (متی 14: 14، 10: 34، مرقس 1: 41). اگر واقعاً او هزاران نفر از مردم را با چند قرص نان و چند ماهی غذا نداد و مردم در آنجا همانطور گرسنه ماندند، پس این سخنان عیسی: «آمین، آمین، به شما می‌گویم، مرا می‌جویید نه به سبب آیاتی که دیدید، بلکه به سبب آن نان که خوردید و سیر شدید. »" (یوحنا 6: 26) کلاً هیچ معنایی در بر ندارند. ولی عیسی فی الواقع  شفاها را انجام داد، هزاران نفر را طعام داد، آب را به شراب تبدیل کرد، و ایلعاذر را از مردگان زنده کرد. یوحنا 2: 23 به ما می گوید که باید بخاطر معجزاتش به او ایمان داشته باشیم.

همه این معجزات یک هدف دارند، که ثابت کنند خدا مثل هیچ کس دیگر نیست، او کنترل کامل خلقت را بدست دارد، و ما را متقاعد می کنند که اگر او بخواهد هر کار غیرممکنی را ممکن می سازد. انجام هیچ کاری در زندگی ما برای او سخت نیست. او می خواهد ما به او اطمینان کنیم و ایمان بیاوریم که می تواند در زندگی ما معجزه کند. اگر این معجزات رخ نداده باشند، پس چگونه می توانیم به کل کتاب مقدس ایمان داشته باشیم، به ویژه که به ما گفته زندگی ابدی ما در گرو ایمان به مسیح است. وقتی به هر بخشی از کتاب مقدس شروع به شک کنیم، همه نقشه شگفت انگیز خداوند برای ما مورد ظن واقع می شود، و به این صورت درهای دروغ و تحریف را که طرح شیطان برای از بین بردن ایمان ماست، باز کرده ایم (1 پطرس 5: 8). کتاب مقدس برای خواندن و درک واقعیت است، و این شامل معجزاتش نیز می شود.

منبع برای مطالعه بیشتر: Basic Bible Interpretation by Roy Zuck

منبع مقاله: www.gotquestions.org

ترجمه: علیرضا مربی