نقدی بر معجزات عددی قرآن: فصل هفتم- اشکالات ریاضی در قرآن (قسمت بیست و یکم)

فصل هفتم

اشکالات ریاضی در قرآن

مقدمۀ فصل

کسانی که قرآن برایشان به عنوان یک معجزۀ ریاضی معرفی شده بسیار مبهوت و متعجب خواهند شد وقتی که بدانند آیات قرآن پر از اشکالات ریاضی و عددی است. فصلی که خواهید خواند تیر خلاصی است بر دهان آنان که اصرار دارند با روش های فریب کارانۀ خود قرآن را معجزۀ ریاضی جلوه دهند.

نسبت فصل حاضر با فصل های پیشین نسبت ترجمه و تفسیر است. ترجمه در واقع خود قرآن است ولی تفسیر چیزی است که دیگران برای قرآن ساخته اند و می تواند غلط باشد. اعداد و عدد بازی هایی که در فصول گذشته خواندید حرف های خود قرآن نبود ولی آن چه در فصل حاضر خواهید خواند ریاضیاتی واقعی از زبان خود قرآن و اشتباهات فاحشی است که محمد در ساده ترین جمع و تفریق ها مرتکب شده . فصل حاضر را با دقت تمام بخوانید سپس در مورد ادعاهای اعجاز عددی در مورد قرآن قضاوت کنید.

اشتباه در تقسیم

قرآن در سورۀ نساء آیات 11 و 12 احکام ارث را بیان کرده و مقدار سهمی را که هر یک از وارثان باید ببرند مشخص ساخته است. موضوعی که در این قسمت می خواهیم بررسی کنیم عادلانه بودن یا نبودن این مقدار سهم ها نیست بلکه اشکال ریاضی بزرگی است که خدای محمد در محاسباتش مرتکب شده است. به متن و ترجمۀ آیات خوب دقت کنید:

خداوند شما را دستور می دهد تا برای پسران دو برابر دخترانتان ارث بدهید. پس اگر فرزندان همگی دختر و تعدادشان بالای دو نفر باشند «دو سوم» ارثی که میت به جا گذاشته مال آن هاست و اگر فقط یک دختر بود نصف کل ارث به او می رسد. پدر و مادر میت نیز هر کدام «یک ششم» از کل ارثی که وی به جا گذاشته سهم می برند اگر میت دارای فرزند باشد. پس اگر میت هیچ فرزندی نداشت و وارثانش فقط پدر و مادرش باشند مادرش «یک سوم » سهم می برد (و بقیه به پدر می رسد) ولی اگر برادر هم داشته باشد به مادر «یک ششم» می رسد البته بعد از انجام وصیت های میت و پرداخت قرض هایش … (11) و نصفی از کل ارثی که همسرانتان به جا گذاشته اند سهم شما مردان است اگر همسرانتان فرزندی نداشته باشند ولی اگر دارای فرزند باشد فقط «یک چهارم» آن مال شماست البته بعد از انجام وصیت های میت و پرداخت قرض هایش. همسرانتان نیز«یک چهارم» از کل ارثی را که شما به جا گذاشته اید سهم می برند اگر شما فرزندی نداشته باشید ولی اگر شما دارای فرزند باشید فقط «یک هشتم »کل ارثی که شما به جا گذاشته اید مال آن هاست البته بعد از انجام وصیت های شما و پرداخت قرض هایتان. (نساء، 12).

آیات ارث را خواندید. حال فرض می کنیم مردی از دنیا رفته و وارثانش عبارتند از سه دختر، یک همسر و دو نفر پدر و مادرش. تمام سرمایۀ این مرد 19 میلیون تومان است و یک میلیون تومان نیز به همسایه اش بدهکار می باشد. آیات 11 و 12 سورۀ نساء می گویند میت اگر وصیت یا قرضی داشته باشد نخست آن ها را پرداخت کنید. سپس ارثیه را با نسبت هایی که گفته شده میان وارثان تقسیم کنید. میت فرضی ما یک میلیون تومان به همسایه اش بدهکار بوده پس اول این یک ملیون تومان بدهی را پرداخت می کنیم. 1۸ میلیون تومان باقی می ماند حال اگر این 1۸ میلیون تومان را با نسبت های گفته شده میان وارثان تقسیم کنیم حالتی ایجاد می شود که در جدول های زیر می بینید.

حالت اول

وارثین میت: سه دختر، همسر، پدر، مادر

حکم این حالت: پس اگر فرزندان همگی دختر و تعدادشان بالای دو نفر باشند «دو سوم» ارثی که میت به جا گذاشته مال آن هاست. (نساء، 11)

عجب خدای کم سوادی! خدایی که حتی یک تقسیم بندی ساده را نیز نتوانسته انجام دهد و اشتباهی به این فاحشی مرتکب شده. پیداست محمد در ریاضیات بسیار ضعیف بوده است. 

حالت دوم

وارثین میت: یک دختر، همسر، پدر، مادر

حکم این حالت: و اگر فقط یک دختر بود نصف کل ارث به او می رسد. پدر و مادر میت نیز هر کدام «یک ششم» از کل ارثی که وی به جا گذاشته سهم می برند اگر میت دارای فرزند باشد. (نساء، 11)

لازم به ذکر است حالت های دیگر نیز وجود دارند که آن ها نیز درست به همین شکل دارای اشکال می باشند.

ممکن است برخی بگویند اگر سهم همسر را قبل از تقسیم ارث بدهیم سپس باقیماندۀ ارث را با نسبت های گفته شده بین دختران و پدر و مادر تقسیم کنیم مشکل حل می شود. در پاسخ باید بگوییم گرچه خود قرآن هرگز نگفته اول سهم همسر را بدهید ولی حتی اگر چنین کنیم فقط در حالت اول مشکل حل می شود. در حالت های دیگر، مشکل همچنان به قوت خود باقی است دقت کنید:

 

اول سهم همسر را دادیم. سپس باقیمانده را بین دختر، پدر و مادر تقسیم کردیم. 2 میلیون و 625 هزار تومان اضافه ماند.        626/2= 125/13-750/15

لازم به ذکر است شما هر حالتی را که در نظر بگیرید هیچ کدام درست در نخواهد آمد. چه سهم همسر را اول بدهید چه سهم دختر را و چه سهم پدر و مادر را.

توجیه مفسرین

استدلال دکان داران دین برای توجیه این اشتباه چنین است:

«اول سهم همسر (یک هشتم از کل ارث) و مادر (یک ششم از کل ارث) داده می شود سپس بقیه بین پدر و دختران تقسیم می گردد، یعنی چهار سهم از بقیه را به دختران و یک سهم را به پدر می دهند. زیرا پدر و دختران جزو کسانی اند که در بعض صورت ها سهم دارند و در بعض صورت ها سهم ندارند».

رد توجیه مفسرین

پاسخ مفسرین به دلایل زیر باطل است:

الف. کجای آیه گفته است اول سهم همسر و مادر را بدهید سپس باقیمانده را میان پدر و دختران میت تقسیم کنید؟ آیه سه بار تأکید کرده بعد از انجام وصیت های میت و پرداخت قرض هایش ارث را میان وارثان تقسیم کنید. اگر قرار بود اول سهم همسر و مادر داده شود سپس مابقی میان پدر و دختران تقسیم گردد، حتماً مانند انجام وصیت های میت و پرداخت قرض هایش حداقل یک بار به آن نیز اشاره می کرد.

ب. مفسرین می گویند پس از دادن سهم همسر و مادر مابقی میان پدر و دختران میت تقسیم می شود. «چهار پنجم» به دختران می رسد و «یک پنجم» به پدر. این «چهار پنجم» سهم دختران و «یک پنجم» سهم پدر کجای قرآن است؟ این نسبت ها را خود مفسران بافته اند زیرا هیچ کجای قرآن چنین چیزی وجود ندارد . خود قرآن گفته سهم دختران «دو سوم» است آن وقت آقایانِ دکان داران دین می گویند. «چهار پنجم».

ج. در منطق قرآن فرد مذکر یا دو برابر فرد مؤنث ارث می برد یا مساوی با آن. برای مثال:

برادر دو برابر خواهر (مطابق آیۀ 11 سورة نساء)

شوهر دو برابر همسر:  (مطابق آیۀ 12 سورة نساء)

پدر و مادر مساوی با هم (مطابق آیۀ 11 سورة نساء )

حال اگر بر اساس توجیه مفسرین این ارث را تقسیم کنیم به پدر کمتر از مادر می رسد. به نتایج جدول زیر دقت کنید:

د. آیۀ  قرآن خودش کاملاً واضح است و توجیهی که مفسرین برای آن می گویند به هیچ وجه با متن خود آیات سازگار نیست.

اشتباه در جمع دو عدد

و ما انسان را به والدینش سفارش کردیم. مادرش او را به سختی حامله می شود و او را دو سال شیر می دهد. (لقمان، 14)

و مادران فرزندان خود را دو سال کامل شیر می دهند. (بقره، 233)

مدت زمان حاملگی زن 9 ماه است. چنان چه در آیات فوق خواندید، قرآن دوران شیرخوارگی کودک را دو سال کامل یعنی 24 ماه اعلام کرده است. جمع این دو مدت یعنی «دوران حاملگی» و «دوران شیرخوارگی» می شود 33 ماه (33= 24+9) که یک جمع کاملاً ساده است ولی خدای دروغین اسلام حتی این جمع ساده را نیز نتوانسته درست انجام دهد و در کمال اشتباه جمع این دو مدت را 30 ماه اعلام کرده است.

ما انسان را برای احسان به والدینش سفارش کردیم. مادرش او را به سختی حامله می شود و به سختی او را می زاید طوری که دوران حاملگی و دوران شیردادنش سی ماه طول می کشد . (احقاف،15)

برای این اشتباه بزرگ فقط دو احتمال وجود دارد.

1- محمد نمی دانست مدت زمان حاملگی 9 می باشد و آن را ۶ ماه تصور می کرده. بعید هم نیست زیرا زمان قدیم تکنولوژی دقیق امروزی وجود نداشت تا مردم عربستان مدت زمان دقیق آن را بدانند.

2- محمد در حساب کردن اعداد و رقم ها اشتباه کرده است.

اگر دلیل این اشتباه، گزینۀ اول باشد، این اشتباه را باید به حساب اشتباهات پزشکی در قرآن بگذاریم ولی اگر دلیل آن گزینۀ دوم بوده باشد در زمرۀ اشکالات ریاضیاتی خواهد بود. خلاصه در هر دو حالت اشکالی است بزرگ برای قرآن چه ریاضیاتی باشد چه پزشکی.

دکان داران اسلام هنوز هیچ توجیهی برای این اشکال ذکر نکرده اند زیرا تاکنون متوجه وجود آن نشده اند. تنها توجیه احتمالی که شاید برای آن بتراشند این خواهد بود که منظور قرآن از دو سال شیر دادن کودک، دو سال تقریبی است. اگر چنین پاسخی بدهند پاسخ باطل و محکوم خواهد بود زیرا خود قرآن بر دو سال کامل ( 24 ماه) تأکید کرده است نه دو سال تقریبی.

و مادران فرزندان خود را دو سال کامل شیر می دهند . (بقره، 233)

برگرفته از کتاب افسانۀ اعداد

نوشتۀ بهزاد پوربیات