خلاصۀ کتاب چالش ۴۰ روزۀ دعا: دعاهایت را بنویس (روز پنجم)

خلاصۀ کتاب چالش ۴۰ روزۀ دعا: دعاهایت را بنویس (روز پنجم)

حبقوق ۲: ۲

ما انسان‌ها موجودات فراموشکاری هستیم و اغلب فراموش می‌کنیم که چه دعاهایی کردیم و وقتی جواب دعا را می‌گیریم، آن چه را دعا کرده‌ایم از یاد می‌بریم و به خاطر دریافت آن تشکر نمی‌کنیم.

وقتی دعاها و رؤیاهای خود را می‌نویسیم، با گذشت زمان و چندین بار مراجعه به آن‌ها، دهان ما از حیرت باز می‌ماند و قلبمان از شکرگزاری مملو می‌شود.

من دعاها و رؤیاها و نبوت‌ها را در دفتری می‌نویسم ( البته نه همه را) و به مرور زمان، این دفتر زیر دفترها و کتاب‌های دیگر فراموش شده بود. یک روز وقتی خانه‌تکانی می‌کردم و می‌خواستم چیزهایی که به دردم نمی‌خوردند دور بیاندازم، این دفتر را یافتم. وقتی شروع به خواندن آن کردم، اشک از چشمانم سرازیر شد؛ چون متوجه شدم که خدا چقدر با رحمت و وفاداری خود، بسیاری از درخواست‌هایی که از او کرده بودم، پاسخ داده بود و من فراموش کرده بودم که برای آن‌ها شکرگزاری کنم! در این دفترچه درخواست‌های مختلف من از قبیل رفتن به آمریکا، نیویورک، انگلستان و بسیاری از دعاهای دیگر خود را دیدم که خدا آن‌ها را جدی گرفته بود و یک به یک با امانت پاسخ داده بود و این من بودم که همۀ آن‌ها را به فراموشی سپرده بودم.

هر دعایی که برای پاسخ آن اشتیاق داری، حتماً یادداشت کن حتی اگر به نظرت کودکانه بیاید. خدا عاشق شنیدن دعای فرزندانش است.

بنابراین:

* فراموش نکن که دعاها، رؤیاها، خواب‌ها، مکاشفات یا نبوت‌ها را یادداشت کنی.

* مطمئن باش که کوتاه‌ترین مدادها بلندتر از حافظۀ درازمدت ما هستند!

نوشتۀ مارک بَتِرسون

ترجمۀ آرمینه باباخانیان به همراه تجربیات شخصی مترجم که به شکل تیره در متن برجسته شده