خلاصۀ کتاب چالش ۴۰ روزۀ دعا: صدایت را پیدا کن! (روز بیست و چهارم)

خلاصۀ کتاب چالش ۴۰ روزۀ دعا: صدایت را پیدا کن! (روز بیست و چهارم)

ارمیاء 1: 4

* برای خدمت خدا نیازی به رفتن به جای خاص یا کشور خاصی نیست بلکه در همان جایی که هستیم اجازه دهیم صدای خدا برای مردم باشیم.

* همۀ ما به غیر از شنیدن صدای فیزیکی به صداهای روحانی نیز گوش می دهیم. روش های خدا برای صحبت با ما از روشی که در صحبت با دیگران استفاده می کند متفاوت هستند. شاید در هر جای دنیا که هستیم گاه از طریق نوشتن کتاب یا بودن در محل یا حتی با یک ایمیل ساده یا… می توانیم صدای خدا را به مردم برسانیم.

* این  که شغل ما چیست فرقی نمی کند: معلم، پزشک، معمار، زن خانه دار و ….. به هر ترتیب خوانده شده ایم که صدای نبوتی خدا برای افرادی باشیم که خدا در مسیرمان قرار می دهد.

کلید تشخیص صدای نبوتی مان این است که گوش های نبوتی خود را با صدای خدا هماهنگ کنیم. اگر می خواهیم صدایمان را پیدا کنیم می بایست صدای خدا را بشنویم.

* ما در دنیایی زندگی می کنیم که همه می خواهند شنیده شوند اما متأسفانه افراد کمی هستند که چیزی برای گفتن دارند!

* اگر به صدای خدا گوش دهیم، مردم هم به ما گوش می دهند. چرا؟ چون چیزی برای گفتن داریم.

* راستی صدای خدا را چطور می توان شنید؟ اول از همه باید کلام خدا را باز کرد و وقتی کتاب مقدس را باز می کنیم خدا هم دهان خود را می گشاید و سخن می گوید.

دوم این که مواظب باشیم گناهی در ما نباشد. گناه نه فقط قلب ما را سخت می سازد بلکه مانع شنیدن صدای خدا هم می شود. باید از خطاهای خود توبه کنیم. در غیر این صورت نمی توانیم به صدای آرام بخش، آمرزنده و پر از رحمت او گوش بسپاریم. اگر به خدا نزدیک باشیم هیچ سخن خدا را از دست نمی دهیم و اگر گوشهایمان را به طرف خدا مایل گردانیم، خدا هم به ما گوش می دهد.

و بالآخره سوم این که اگر در اطرافمان صداهای زیادی وجود دارند که مانع شنیدن صدای خدا می شوند، بهترین راه حل روزه گرفتن است! در واقع با روزه صداهای دور و بر خود را خاموش می کنیم.

* ما باید به صدای خدا همان طور که با صدای همسر و فرزندانمان آشنا هستیم، عادت کنیم و به راحتی به او گوش فرا دهیم.

نوشتۀ مارک بَتِرسون

ترجمۀ آرمینه باباخانیان