کتاب های شریعت کدامند و در زندگی مسیحیان چه نقشی دارند؟

در عهد عتیق بیش از ششصد حکم وجود دارد که بنی اسرائیل برای اثبات وفاداری خود به خدای خویش می بایست آنها را اجرا می کرد. از 39 کتاب عهد عتیق، چهار کتاب خروج، لاویان، اعداد و تثنیه شامل احکام خدا می گردند (کتب شریعت). اگر چه در این کتب موضوعات بسیار دیگری نیز وجود دارد، با این حال به کتب شریعت معروف می باشند. کتاب پیدایش نیز با اینکه شامل قوانین و احکام نمی شود اما بر طبق سنت جزء کتب شریعت قرار می گیرد. بنابراین بین شریعت  به مفهوم قوانین و احکام و کتب شریعت تفاوت وجود دارد. در واقع تمام این پنج کتاب بعنوان کتاب شریعت در نظر گرفته می شوند (یوشع 1: 8). در عهد جدید گاهی وقتی  صحبت از شریعت می شود منظور تمام عهد عتیق است (متی 5: 17-18؛ لوقا 16: 17؛ تیطس 3: 9) اما در  اکثر مواقع منظور مطالبی است که در خروج 20 الی تثنیه 33 آمده است. مشکل اصلی برای مسیحیان، تعبیر و بکارگیری این احکام برای زندگی خودشان است. آیا مسیحیان باید شریعت را حفظ کنند؟ اگر پاسخ مثبت است، چگونه باید این کار را انجام دهند؟ اگر پاسخ منفی است، پس چرا مسیح فرمود “هر آینه به شما می گویم تا آسمان و زمین زایل نشود همزه ای یا نقطه ای از تورات هرگز زایل نخواهد شد تا همه واقع شود.” (متی 5: 18)؟

قبل از اینکه به این سوالات پاسخ دهیم باید بدانیم که شریعت عهد عتیق چیز بی ارزشی نبود، بلکه وسیله ای بود که ما را به سوی مسیح هدایت کرد (غلاطیان 3: 24). شریعت هیچ گاه کسی را نجات نداده و نخواهد داد حتی در عهد عتیق نیز نجات دهنده قوم اسرائیل، خودِ خدا بود و نه شریعت یا احکام . علاوه بر این شریعت مانند تمام قوانین دیگر هرگز کامل و جامع نمی باشد.  بنابراین شریعت عهد عتیق یک الگو است، نه قوانینی کامل که شامل همه آن کارهایی بشود که شخص می تواند انجام دهد تا رضایت خدا را جلب کند.

برای تفسیر صحیح شریعت باید نکات ذیل را در نظر داشت.

• شریعت عهد عتیق یک پیمان است. پیمان در واقع قراردادی است میان دو طرف که بر اساس آن هر دو طرف قراداد مسئولیت های خاصی را برعهده دارند. در عهد عتیق این نوع پیمان بین اربابان و رعیت بسته می شد. تا زمانی که رعیت مفاد پیمان را رعایت می کرد تحت حفاظت و مراقبت ارباب قرار داشت و زمانی که در اجرای پیمان کوتاهی می کرد مجازات می گردید. عهد بین خدا و قوم اسرائیل نیز به همین صورت بود. قوم اسرائیل می بایست احکام خدا را رعایت می کردند.
• عهد عتیق، عهدی نیست که خدا با ما منعقد کرده باشد. عهد همان معنی پیمان و قراداد را دارد. اما خداوند با ما عهد “جدیدی” بسته است و دیگر مفاد عهد عتیق برای ما نیست. بهر حال خداوند از ما انتظار دارد که از عهد جدید او پیروی کنیم. واقعیت اطاعت هنوز هم باقی است ولی نوع عهد و قوانین آن عوض شده است. فقط قوانینی از عهد عتیق که در عهد جدید تکرار و تجدید شده است باید بوسیله مسیحیان رعایت گردد.
• قسمتی از مفاد عهد عتیق آشکارا در عهد جدید تکرار نشده است. می توان احکام عهد عتیق را به دو دسته تقسیم کرد: 1) قوانین مدنی که درباره تخلفات کوچک و بزرگ و جریمه های مربوط به آن است و فقط برای شهروندان اسرائیل قدیم کاربرد داشته است. 2) قوانین مذهبی که دسته بزرگی را تشکیل می دهد و شامل قربانیها و مراسم مذهبی دیگر می شد. این دسته از قوانین با آمدن مسیح به عنوان تنها قربانی کامل گناهان بشر، منسوخ شده است. (عبرانیان 9:22 و28)
• قسمتی از عهد عتیق در عهد جدید تکرار و تجدید شده است. برخی از جنبه های قوانین عهد عتیق که در عهد جدید تکرار شده است، در واقع دو قانون را تقویت می کند: 1)”خداوند خدای خود را به همه دل و تمامی نفس و تمامی فکر خود محبت نما”(متی 22: 40 وتثنیه 6: 5) .2)”همسایه خود را مثل خویشتن محبت نما”(لاویان 19: 18؛ مرقس 12: 31). عیسی مسیح کاربرد جدید و واقعی این قوانین اخلاقی عهد عتیق را به ما یاد می دهد (متی 5: 21، 48). همین طور که مسیح فرمود این دو قانون در واقع خلاصه تمام احکام خدا است (متی 22: 40).
• تمام عهد عتیق هنوز هم برای ما کلام خداست، هر چند که برای ما دیگر احکام خدا نیستند. همان طور که گفتیم مخاطب احکام عهد عتیق، قوم اسرائیل بوده اند نه ما، پس اگرچه هنوز کلام خدا هستند ولی مخاطب به ما نمی باشند.
• فقط آن قسمتهایی از قوانین عهد عتیق را می توان جزو “شریعت مسیح” محسوب کرد که صریحاً در عهد جدید تجدید شده باشند (غلاطیان 6: 2). ده فرمان و دو قانون بزرگ تثنیه 6: 5 و لاویان 19: 18 را می توان جزو این قسمتها ذکر کرد زیرا در عهد جدید تکرار شده اند.

برگرفته از کتاب دائره المعارف کتاب مقدس