تعالیم کتاب مقدس: ارتداد شخصی

تعالیم کتاب مقدس: ارتداد شخصی

“ای برادران با حذر باشید مبادا در یکی از شما دل شریر و بی ایمان باشد که از خدای حی مرتد شوید.” (عبرانیان 3: 12)

ارتداد (یونانی apostasia)، دوبار در عهد جدید به صورت اسم (اعمال 31: 21؛ 2تسالونیکیان 2: 3) و در عبرانیان 3: 12 به عنوان فعل (یونانی aphistemi که به صورت مرتد شدن ترجمه شده) استفاده گردیده است. واژه یونانی آن به صورت مرتد شدن، ناقص، یاغی، ترک، کناره گیری یا روبرگرداندن از شخصی معنی شده است.

1) مرتد شدن به معنی جدا شدن از ارتباط نجات بخش با مسیح یا کناره گیری از اتحاد حیاتی و ایمان حقیقی به او است.

(به موضوع ایمان و فیض، رجوع کنید). بنابراین ارتداد شخصی و فردی فقط برای کسانی امکان دارد که ابتدا نجات، تولد تازه و تازگی به واسطه روح القدس را تجربه کرده اند (لوقا 8: 13؛ عبرانیان 6: 5-4) و فقط به معنی انکار آموزه های عهد جدید به وسیله بی ایمانانی که درون کلیسای مرئی وجود دارند، نیست. ارتداد شامل دو جنبه مجزا و مربوط به هم است: الف) ارتداد الهیاتی یعنی رد تمام یا قسمتی از تعالیم اصلی مسیح و رسولان (1تیموتائوس 4: 1؛ 2تیموتائوس 4: 3) و ب) ارتداد اخلاقی یعنی ترک مسیح توسط ایماندار و در عوض دوباره برده گناه و اعمال غیر اخلاقی گردیدن (اشعیا 29: 13؛ متی 23: 25-28؛ رومیان 6: 15-23؛ 8: 6-13).

2) کتاب مقدس هشدارهای جدی را در مورد ارتداد بیان می کند که برای هوشیاری ما نسبت به خطر مهلک ترک اتحاد ما با مسیح و ایجاد انگیزش در ما برای حفظ ایمان و اطاعت مطرح شود.

هدف الهی این عبارتهای هشدار دهنده نباید با نظریه هایی همچون “هشدارها واقعی است اما امکان ارتداد واقعی وجود ندارد” تضعیف گردد. بلکه بایستی به این هشدارها به عنوان سخنی بر دال بر حقیقی بودن دوران امتحان نگاه کرده و اگر طالب بدست آوردن نجات نهایی هستیم بایستی با هوشیاری به آنها توجه کنیم. تعدادی از هشدارهای ذکر شده در عهد جدید عبارتند از متی 24: 4-5، 13-11؛ یوحنا 15: 1-6؛ اعمال 11: 21-23؛ 14: 21-22؛ 1قرنتیان 15: 1-2؛ کولسیان 1: 21-23؛ 1تیموتائوس 4: 1، 16؛ 6: 10-12؛ 2تیموتائوس 4: 2-5؛ عبرانیان 2: 1-3؛ 3: 6-8، 12-14؛ 6: 4-6؛ یعقوب 5: 19-20؛ 2پطرس 1: 8-11؛ 1یوحنا 2: 23-35).

3) نمونه هایی از ارتداد واقعی در اشعیا 1: 2-4؛ ارمیا 2: 1-9؛ اعمال 1: 25؛ غلاطیان 5: 4؛ 1تیموتائوس 1: 18-20؛ 2پطرس 2: 1، 15، 20-22؛ یهودا 4، 11-13 دیده می شود.

به منظور بررسی، پیش بینی هایی که در مورد وقوع ارتداد در کلیسا در زمانها آخر وجود دارد به موضوع دوران حکومت ضد مسیح رجوع کنید.

4) مراحلی که سرانجام منجر به ارتداد می گردند عبارتند از:

الف) ایمانداران به دلیل بی ایمانی، شکست بزرگی را در حفظ حقایق، تشویق ها، هشدارها، وعده ها و تعالیم کلام خدا، در زندگی خود تجربه می کنند. (مرقس 1: 15؛ لوقا 8: 13؛ یوحنا 5: 44، 47؛ 8: 46).

ب) هنگامی که واقعیتهای دنیا بزرگتر از حقایق ملکوت آسمانی خدا می گردند، ایمانداران کم کم از تقرب به خدا از طریق مسیح باز می مانند (عبرانیان 4: 16؛ 7: 19، 25؛ 11: 6).

پ) از طریق فریب گناه، در زندگی خود هر چه بیشتر گناه را تحمل می کنند (1قرنتیان 6: 9-10؛ افسسیان 5: 5؛ عبرانیان 3: 13)، دیگر عدالت را دوست نداشته و نفرت ایشان از شرارت از بین می رود (عبرانیان 9).

ت) با سخت شدن قلب (عبرانیان 3: 8، 13) و رد طریق خدا (3: 10)، تکرار صدای روح القدس و توبیخ های او را نادیده می گیرند (افسسیان 4: 30؛ 1تسالونیکیان 5: 19-22).

ث) روح القدس محزون شده (افسسیان 4: 30؛ عبرانیان 3: 7-8)، آتش غضب او افروخته گردیده (1تسالونیکیان 5: 19)، هیکل او بی حرمت شده (1قرنتیان 3: 16) و سرانجام از ایمانداران جدا می گردد (داوران 16: 20؛ مزمور 51: 11؛ رومیان 8: 13؛ 1قرنتیان 3: 16-17؛ عبرانیان 3: 14).

5) در صورت ادامه ارتداد و بدون ارزیابی روند آن ممکن است سرانجام، به نقطه ای برسد که آغاز مجدد از آن غیر ممکن باشد.

الف) برای آنانی که یک بار با مسیح تجربه نجات را داشته اند و عمداً و به طور مداوم قلب خود را نسبت به صدای روح القدس سخت ساخته اند (عبرانیان 3: 7-19) و به گناه کردن ادامه می دهند (عبرانیان 10: 26) و از توبه و بازگشت به سوی خدا امتناع می کنند امکان دارد به جایی برسند که دیگر توبه و نجلات برای آنها امکان پذیر نباشد (عبرانیان 6: 4-6). صبر خدا دارای حدی است (1سموئیل 2: 25؛ 3: 14؛ متی 12: 31-32؛ 2تسالونیکیان 2: 9-11؛ عبرانیان 10: 26-29، 31؛ 1یوحنا 5: 16).

ب) این مرحله که بازگشت از آن محال است بدترین مرحله ارتداد می باشد. بنابراین حفاظت در مقابل ارتداد نهایی در این اخطار دیده می شود که: “امروز اگر آواز او را بشنوید دل خود را سخت مسازید” (عبرانیان 3: 7-8، 15؛ 4: 7).

6) بر این نکته باید تاکید داشت که اگر چه برای همه اشخاصی که شخص از ایمان دور شده (عبرانیان 2: 1-3) و از خدا جدا گردیده اند خطر ارتداد وجود دارد (عبرانیان 6: 6) ولی بدون گناه کردن عمدی و مداوم و نادیده گرفتن صدای هشدار دهنده روح القدس، کامل نمی گردد (متی 12: 31).

7) آنانی که با قلب بی ایمان از خدا جدا می گردند (عبرانیان 3: 12) ممکن است فکر کنند مسیحی هستند اما توجهی آنان نسبت به خواسته های مسیح و روح القدس و هشدارهای کلام خدا به چیز دیگری اشاره می کند.

به دلیل امکان خود فریبی، پولس به تمام آنانی که مدعی نجات هستند اصرار می ورزد که “خود را امتحان کنید که در ایمان هستید یا نه” (2قرنتیان 13: 5).

8) آنانی که صادقانه به وضعیت روحانی خود توجه داشته و در قلب خود تمایلی نسبت به توبه و بازگشت به سوی خدا دارند دارای دلیل مطمئنی برای گرفتار نبودن در ارتداد غیر قابل بخشش، هستند.

کتاب مقدس به وضوح تائید می کند که خدا نمی خواهد کسی را هلاک سازد (2پطرس 3: 9؛ اشعیا 1: 19-18؛ 55: 6-7) و بیان می کند که خدا تمام کسانی را که یکبار ایمان نجات بخش را یافته اند در صورت توبه و بازگشت خواهد پذیرفت (غلاطیان 5: 4 را با 4: 19؛ 1قرنتیان 5: 1-5 را با 2قرنتیان 2: 11-5 مقایسه کنید؛ لوقا 15: 11-24؛ رومیان 11: 20-23؛ یعقوب 5: 19-20؛ مکاشفه 3: 14-20؛ متی 16: 16؛ 26: 74-75؛ یوحنا 21: 15-22).

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس