مکاشفه فصل 7و8: قوم خدا؛ مُهر هفتم

مکاشفه فصل 7و8: قوم خدا؛ مُهر هفتم

احتمال دارد ۴ باد، همان ۴ اسب سوار باب ۶ باشند (به زکریا ۶: ۵ مراجعه کنید). در این صورت، یوحنا شاهد عقب نگه داشته شدن نیروهای نابود کننده است، تا موقعی که خدا مُهر مالکیت خود را بر همۀ کسانی که به او تعلق دارند، بزند. به فرد مسیحی، یک زندگی فارغ از زحمت بر روی زمین وعده داده نشده است. بلکه او از طریق زندگی زمینی خود، به یک زندگی بدون زحمت دائمی در آسمان می رسد (آیه های ۱۴-۱۷). پس از گشودن مُهر هفتم، سکوت مطلق حکمفرما می شود و ما به آخر زمان می رسیم.

بعد از آن (آیه های ۱و9): نشان دهندۀ یک رؤیای تازه در ارتباط با وقایع باب ۶ است، و نه یک زمان تازه.

۰۰۰/۱۴۴ (آیۀ ۴): در مورد این عدد، مباحثات زیادی به عمل آمده، ولی بهتر این است که آن را، سمبولیک و به عنوان مجموع کامل همۀ قوم خدا (۲×۱۲×۱۰0۰) در نظر بگیریم که با «گروه عظیم» (آیۀ ۹) یکی است. منظور از «اسرائیل» نه قوم اسرائیل، بلکه قوم خدا است که شامل ایمانداران عهد عتیق و مسیحیان عهد جدید است.

۸: ۲- ۱۳: نواخته شدن ۴ کرنای اول– کرناها نیز تابع الگوی هفت مُهر هستند، ولی داوری ها شدیدتر شده اند. دعاهای قوم خدا نقش مهمی در این ماجرا دارند (۵: ۸؛ ۸: ۳-۴). کرناها هشدار دهنده هستند. هدف از آن ها این است که مردم را متوجه کارهایشان کنند (۹: ۲۰-۲۱). یوحنا به وسیلۀ این زبان تصویری سمبولیک، چهار مصیبت را توصیف می کند که بر جهان طبیعی زمین، دریا و آب و آسمان اثر می کنند. «وای» های عقاب، تنها حاکی از آنند که وقایع بدتر هنوز در راه هستند. داوری های بعدی، مستقیماً بر انسان واقع می شوند.

برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی 222