گروه های مختلف یهودی در دوران عهدجدید (غرباء، فریسیان، صدوقیان و کاتبان)

گروه های مختلف یهودی در دوران عهدجدید (غرباء، فریسیان، صدوقیان و کاتبان)

غرباء (پراکندگان)

این نامی بود که به یهودیان ساکن در خارج از سرزمین فلسطین اطلاق می شد. عدۀ کثیری از آن ها ترجیح دادند تا در زمین اسارت باقی بمانند. در دوران بین عهدین، تعداد یهودیان خارج از سرزمین فلسطین خیلی بیش از آن هایی بود که در فلسطین به سر می بردند. آن ها در تمام سرزمین ها و شهرهای بزرگ و مهم جهانِ متمدنِ آن روز، یعنی بابل، آشور، سوریه، فنیقیه، آسیای صغیر، یونان، مصر، شمال آفریقا و بالاخره روم به مستعمرات و اجتماعات مقتدری مبدل شدند. سه منطقه ای که مراکز عمدۀ این غرباء محسوب می شد، عبارت بودند از: بابل ، سوریه و مصر. شمار یهودیان ساکن مصر در زمان عیسای مسیح در حدود یک میلیون نفر تخمین شده شده است. همچنین اجتماعات عظیمی از یهودیان در شهرهای دمشق و انطاکیه قرار داشت. و بدین ترتیب اسیران بازگشته از اسارت با الطاف و حمایت الهی توانستند برای اقوامی که در میان آن ها زندگی می کردند، مفید و مایۀ برکت واقع شوند. آن ها توانستند بر اعتقادات و اندیشه های ملل مختلف تأثیر بگذارند و البته از اعتقادات آنان نیز تأثیر بپذیرند.

فریسیان

اعتقاد بر این است که فرقۀ فریسیان در قرن سوم ق.م. یعنی در زمان پیش از جنگ های مکابیان، که دوران سلطنت یونانیان بود به وجود آمد. در این دوران تمامی مساعی یونان بر این بود که یهودیان را یونانی مآب بار آورد؛ از سوی دیگر در میان یهودیان نیز تمایل شدیدی به پذیرفتن فرهنگ یونانی و رسوم مذهبی الحادی یونان وجود داشت. ظهور فریسیان واکنش و اعتراضی بود در برابر این تمایل هم وطنان یهودی آنان. هدف آنان این بود که شعایر و آداب و رسوم ملی و مذهبی خود را دقیقاً و بدون کم و کاست مطابق شریعت موسی به جا آورند. بعدها آن ها در دام خودپسندی و ریاکاری در رعایت آیین و آداب ظاهری دینی گرفتار شدند.

صدوقیان

اعتقاد بر این است که فرقۀ صدوقیان نیز هم زمان با فریسیان به وجود آمد. افکار و اندیشه های غیر روحانی آن ها را فرا گرفته بود به طوری که نسبت به پذیرش آداب و رسوم فرهنگ یونانی از خود تمایل نشان می دادند. آن ها در مبارزات مکابیان برای آزادسازی قومشان هیچ سهمی نداشتند و در آن ها شرکت نمی کردند. آن ها گروه ویژه ای از کاهنان بودند که گرچه خادمین رسمی و مذهبی قوم خود محسوب می شدند اما بدون پرده پوشی به بی دینی و لامذهبی می پرداختند. هر چند تعداد آن ها زیاد نبود اما از ثروت و نفوذ قابل توجهی برخوردار بودند. گرچه آن ها عقل گرا بودند و از اندیشه های دنیوی برخوردار بودند اما تا اندازۀ زیادی کنترل سهندرین را در دست داشتند.

کاتبان

کاتبان عده ای بودند که از کتاب مقدس نسخه برداری می کردند. این فن، حرفه ای بود که از ادوار پیشین وجود داشت. شعار آن ها عبارت بود از این که کتب مقدسه را تعلیم داده و تفسیر نمایند. آن ها این کارها را به همان خوبی نسخه برداری انجام می دادند. آن ها به خاطر سابقه و آشنایی دقیق و کاملی که به شریعت داشتند، فقیه نامیده می شدند. آنان از نویسندگان معتبر به شمار می رفتند. احکام و فتواهایی که توسط آن ها صادر می گردید به منزلۀ شریعت شفاهی و «حدیث» بود. تعداد آن ها در دورۀ مکابیان بسیار زیاد بود و در میان مردم از نفوذ قابل توجهی برخوردار بودند. حرفۀ آنان پیش از دوران پیدایش صنعت چاپ از اهمیت به سزایی برخوردار بود.

برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی 222